Op onze tweede auto-/wandelvakantie in Schotland zijn we met zes: mijn lief, ik, mijn zus, de broer van mijn lief, de vrouw van de broer van mijn lief, een vriendin van mijn zus, allemaal samen in een witte bestelwagen met zes zitplaatsen. Hoe we op het idee zijn gekomen? Ik weet het nog zeer goed! Onze eerste Schotlandreis had zo’n overweldigende indruk op ons gemaakt, dat we die zeker nog eens wilden beleven en ook andere mensen wilden laten ervaren. We hadden nu een grotere bestelwagen met zes zitplaatsen ter beschikking, dus hebben we mensen meegenomen, al naargelang er plaats was.
We bereiken de kasteelruïne, die verlaten en gehuld in de mist op een klif over de zee uitkijkt
Ons gezelschap is op slag overtuigd van de mysterieuze schoonheid van Schotland
Onze reisformule is dezelfde. We hebben alleen de overtocht met de ferry geboekt. De accommodatie zullen we ter plaatse zoeken. We hebben wel opnieuw een route uitgestippeld. Door een plots overlijden aan het thuisfront hebben we de reis echter vervroegd afgebroken.
Vóór 17 uur moeten we de boot op om de volgende dag omstreeks 8 uur aan te komen in Hull. We hebben onze lessen getrokken uit ons oncomfortabel slaapavontuur van vorige keer en hebben dit keer drie economy cabins gereserveerd. De slaapkamertjes zijn een gang en een stapelbed breed en lang. Badkamers en toiletten zijn ter beschikking op de gang. ’s Nachts, als het stil is, horen we de motor van het schip.
Naar Edinburgh via Whitby
Er staat ons een autorit van vijf uur tot Edinburgh te wachten, maar aangezien we vanaf de eerste dag van onze reis willen genieten, doen we er nog een omweg bij en rijden we via Whitby en Whitby Abbey. Onze timing is perfect: klokslag 12 uur komen we aan in het havenstadje aan de rand van de North Yorkshire Moors. Aan de ene kant heb je de Noordzee en de haven, aan de andere kant verheft zich een heuvel met de abdijruïne, inclusief een paar scheefgezakte, zwartgeblakerde grafstenen. Deze ruïne is ooit de setting geweest van een dracula-verfilming en dat kunnen wij ons perfect voorstellen. Onze twee uur durende middagpauze in het gezellige Whitby luidt de reis positief in.
Opnieuw onderweg naar Edinburgh is er nog tijd voor een stop aan Tantallon Castle. Kort vóór we Edinburgh bereiken, verlaten we de A1. Via de A198 bereiken we de kasteelruïne, die verlaten en gehuld in de mist op een klif over de zee uitkijkt. Ons gezelschap is op slag overtuigd van de mysterieuze schoonheid van Schotland.
We slapen in een voorstadje van Edinburgh.
Verder naar Skye
Het feit dat we nieuwe Schotlandreizigers meegebracht hebben, noopt ons tot een tweede verkenning van Edinburgh, waar wij helemaal niet tegenop zien. Dezelfde dag nog rijden we door naar Kyle of Lochalsh via Glen Coe, Ben Nevis, Glen Shiel (vier en een half uur rijden). We slapen in Kyle of Lochalsh bij particulieren.
De volgende dag maken we een adembenemende wandeling op Skye: Elgol – Canasunary – Kilmarie – Elgol: 14,5 km. Vooral ’s avonds zijn er vervelende midges (kleine mugjes), die voor je gezicht komen vliegen en je bijten. We overnachten op hetzelfde adres in Kyle of Lochalsh.
Onvoorziene omstandigheden
We rijden van Kyle of Lochalsh naar Dornie (vijftien minuten rijden) en bezoeken opnieuw het stemmige kasteeltje, Eilean Donan Castle. Als we na ons bezoek verder rijden, zien we een verwijzing naar de Falls of Glomach. We willen eens gaan kijken wat dat voor iets is, maar hebben de trip onderschat. We hebben deze wandeling niet voorzien en hebben dus geen eten of drinken mee. We weten ook niet wat er ons te wachten staat. Mijn schoonzus en de vriendin van mijn zus haken op den duur af. De rest gaat nog een half uur verder, maar als we plots in de verte nog maar een glimp van de waterval zien, constateren we dat het niet verstandig is nog verder te gaan en keren we terug. De ontdekking van deze waterval zal voor een volgende keer zijn.
Moe en onvoldaan vatten we de Scenic Route aan via Inverkirkaig en de Baai van Clashnessie, naar Ullapool (drie uur rijden). Het spectaculaire berglandschap op de eilanden aan de overkant, dat mij de vorige reis zo overweldigd heeft, heeft door het iets mindere weer wat van zijn effect verloren. Toch mag je deze route niet overslaan.
Het is de bedoeling om een slaapplaats in Ullapool te zoeken, maar ter plekke leren we onze eerste Engelse arbeidsmarktles: de eerste weken van augustus hebben alle Engelsen vakantie en alle Engelsen gaan op vakantie in Ullapool, dus van de Bed-en-breakfast-adressen, die je straat in straat uit in lange linten kunt aflopen, blijkt er geen enkele vrij te zijn. Ter nauwer nood vinden we een slaapplaats even buiten Ullapool: met zes in een kamer van vier. Hoe doe je dat? Je legt de drie smalste in het tweepersoonsbed. De middelste zal het slechtst slapen. Het pasgetrouwde koppel steek je samen in een eenpersoonsbed. Die hebben op de boot al samen op zo één smalle brits gelegen, dus zal hen dat zeker terug lukken in een iets breder eenpersoonsbed. Degene die dan nog overblijft en de matras op de grond moet nemen, heeft wellicht het beste geslapen. Het naburig huisje, dat je aangeboden wordt voor twee personen, laat je links liggen wegens bang voor de grote hond, die in de tuin rondloopt.
Terug naar de realiteit
Na een verkenning van Ullapool rijden we naar Scourie (één uur rijden). We wandelen een voetweg af van Scourie naar Tarbet en terug over de drassige heuvels, langs talloze bergmeertjes met waterlelies, rotsen, heide en varens, uitzicht op de zee en talrijke kleine eilandjes. We slapen in Scourie.
De volgende morgen zijn we net vertrokken op weg naar het noorden, als we een telefoontje krijgen met slecht nieuws van het thuisfront. Mijn schoonvader is plots overleden. We maken direct rechtsomkeer en stoppen pas laat die dag in Noord-Engeland om te overnachten in een motel. De dag daarna zoeken we vóór de middag nog wat afleiding in York, in afwachting van de terugreis met de ferry. We hebben onze overtocht vanuit Hull kunnen vervroegen en varen ’s avonds af, terug naar de realiteit.
door An
0 reacties