We trekken voor tien dagen naar Schotland, mijn lief en ik in een rode bestelwagen met twee zitplaatsen. Hoe we op het idee zijn gekomen? Ik weet het niet meer. Misschien hadden we al foto’s gezien, een reportage op TV, … ? Maar toen we naar een reisbestemming zochten, dachten we direct aan Schotland. En echt waar: de mysterieuze aantrekkingskracht van het ruwe, mistige heuvellandschap maakt al zijn beloften waar.
De heuvels van de eilanden liggen als blauwe transparanten over elkaar
De zee glinstert als een zilveren tapijt bezaaid met diamanten
Het is uitzonderlijk zonnig en warm weer in Schotland die zomer. Dit maakt van de reis een voltreffer, want Schotland is vooral een wandelland en dan valt de reis bij slecht weer letterlijk in het water. Onze reisformule: een auto- en wandelvakantie. We hebben een route uitgestippeld, omdat je op tijd weer terug aan de boot moet geraken. We hebben onze stopplaatsen op voorhand voorzien, maar nog geen accommodatie geboekt. Het enige wat vastligt, is de ferry heen en terug.
Het links rijden word je vlug gewend. We zullen er op het einde van de reis zelfs zo vertrouwd mee zijn, dat we terug op het vasteland de eerste rotonde links zullen oprijden. We rijden met onze eigen wagen. Jawel, met het stuur aan de linkerkant. Dat is niet echt een probleem. Bij inhaalmanoeuvres op de autosnelweg is het wel belangrijk dat er een passagier naast je zit. Die moet dan voor de chauffeur in de zijspiegel kijken om te zien of de weg vrij is. Op de rustige, smalle wegjes in de Hooglanden vergeet je soms dat je links moet rijden. Als je bijvoorbeeld op een uitkijkpunt bent gestopt en je vertrekt weer, zet je vaak op het rechter rijvak aan. Ook wanneer plots een tegenligger opdoemt en je moet uitwijken, stuurt je reflex je automatisch naar rechts, terwijl je Schotse tegenligger natuurlijk ook die kant kiest. Altijd alert blijven dus.
Vakantie vanaf de eerste dag
Onze reis begint op de ferry naar Hull. Vanaf Hull is het nog tweeëneenhalf uur rijden vóór je de Lowlands binnenrijdt en vijf uur rijden vooraleer je de Highlands bereikt. De wagens rijden in de buik van het schip. Dan moet je naar boven. Laat niets liggen in de wagen, wat je nodig hebt voor de nacht. Je mag slechts onder begeleiding weer naar het laadruim.
Vòòr 17 uur moeten we ingecheckt zijn. Het goede weer kondigt zich al aan: we verkennen de boot en zitten op het dek in het zonnetje. Eten in het restaurant, Heineken drinken in de bar. Wie een beetje rust wil, kan naar de pianobar. Wie zijn geld wil opdoen, kan naar de winkeltjes of naar het casino. En dan naar bed.
We hebben de goedkoopste formule gekozen: twee slaapzetels. Die zetels kan je niet achterover klikken, dus slapen we die nacht, zoals de meeste reizigers in deze klasse, op de grond tussen de rijen . De volgende morgen om acht uur komen we aan in Hull. Via de intercom worden alle reizigers op tijd gewekt. Wie wil, kan ontbijt nemen op de boot. En dan moeten we naar het laadruim: links denken, links denken, links denken, …
Edinburgh en de weg ernaartoe
Langs de A1 rijden we naar Edinburgh. We maken er een dag van en plannen een lange stop aan Bamburgh Castle. Voor ons begint een reis al vanaf het laden van de wagen. We willen dus van elke dag genieten, niet alleen van onze bestemming, maar ook van de weg ernaartoe. Onderweg is er altijd wel iets te zien of te beleven.
Ons eerste middagmaal over het kanaal is niet veel soeps, maar dat ligt aan ons gebrek aan ervaring en is slechts een uitzondering op de regel. De dagen nadien raken we meer bedreven in het opsporen van de Schotse culinaire talenten. Want die zijn er wel degelijk! Zoek de pubs op. In tegenstelling tot wat wij denken, zijn dit geen café’s, maar eetgelegenheden. We hebben de rest van de reis iedere dag lekker gegeten. Vraag je ‘beef’, dan krijg je stoofvlees. Niet wat je had verwacht, maar niet minder lekker. De haggis hebben we wel aan ons laten voorbijgaan. We lusten geen organen.
In de namiddag arriveren we in Edinburgh. Even stressen in het drukke verkeer, maar we banen ons een weg naar Averon Guesthouse. De volgende morgen begint met een Scottish Breakfast. Spek en eieren, champignons en tomaten, nog een paar voor ons onbekende, maar zeker eetbare zaken, toast en thee of koffie. Iedere Schotse ochtend begint met deze gastronomische belevenis. In veel guesthouses wordt het cooked breakfast zelfs voorafgegaan door een voorgerecht: cornflakes, muesli, fruitsap. De gastvrouw of gastheer komt je vragen hoe je de eitjes wil: gekookt, gepocheerd, geroerd, scrumbled, … Als je een wandeldag op het programma hebt, sta je al direct stevig op je benen.
We bezoeken vandaag Edinburgh: Edinburgh Castle, Princess Street Gardens, lunch in een pub op de Royal Mile, wandeling langs “Water of Leith”, Camera Obscura. Edinburgh bestaat uit een oud en een nieuw gedeelte: Old Town en New Town. Het oude deel is grillig gegroeid, het nieuwe rechtlijnig aangelegd. Beide gedeelten zijn gezellig om in rond te dolen en dat hebben we dan ook gedaan.
Wandelen in Pitlochry
We verlaten Edinburgh en rijden naar Kinloch Rannoch (ongeveer twee uur rijden). We passeren Queen’s View, een uitkijkpunt van waaruit je een spectaculair uitzicht hebt op een sliert van meren, onder andere Loch Tummel. Van op de Garry Bridge kijk je diep beneden in het koffie-kleurige water van de Pass of Killiecranckie. Nabij Blair Castle maken we een wandeling van vijf kilometer van de monding naar de top van de Bruar Falls, een waterval in drie etappes, en terug. We slapen in Bunrannoch Hotel in Kinloch Rannoch.
We hebben in Pitlochry een kaartje gekocht met een aantal wandelingen. We kiezen de Garry Tummel Walk (17 km). We lopen langs de Pass of Killicranckie en Soldiers Leap, de plaats waar een dappere Schotse soldaat van een rots is gesprongen om te ontkomen aan de Engelsen. Schotten en Engelsen hebben in het verleden nogal in de clinch gelegen. Daarna gaan we figuurlijk de mist in, omdat het pad niet meer begaanbaar is door boskap, dus stappen we over op een ander parcours, dat ons via Loch Faskally terugbrengt. De wandeling is niet al te zwaar. Onze picknick bestaat uit brood, chocolade, water, een appel en een studentenkoek voor noodgevallen. Meer heb je niet nodig. Het Schots ontbijt geeft je zo veel energie dat je pas ’s avonds weer behoefte hebt aan een stevigere maaltijd. Om de dag af te ronden, rijden we met de auto een rondje rond Loch Rannoch.
Dunrobin Castle en zeehonden in Ullapool
De volgende dag rijden we van Kinloch Rannoch naar Golspie over de Dornoch Firth, een autorit van een kleine drie uur. We bezoeken Dunrobin Castle, een wit kasteel in baroniestijl met dertiende-eeuwse toren, omringd door mooie tuinen die terrasvormig afdalen naar de zee.
Daarna gaan we door naar Ullapool, anderhalf uur verder. Ullapool is een idyllisch havenstadje. Als er dan nog een zeehondje zijn snuit opsteekt in de haven, is het plaatje compleet. We slapen bij particulieren thuis. Schotland heeft in dit opzicht een traditie. Overal zie je aan de huizen bordjes staan met het opschrift ‘vacancies’. Mensen, van wie de kinderen het huis uit zijn, verhuren de leegstaande kamers en bieden je in hun woonkamer het typisch Schotse ontbijt aan. Ondertussen verlaat je het toeristische oppervlakkige en kruip je diep in het Schotse alledaagse. Let dan even op de trouwfoto’s van de kinderen in de vitrinekast: de Schotse bruidegom draagt een kilt.
Terug naar het zuiden via het westen
Ullapool is het noordelijkste punt van onze reis. Vandaag vatten we de terugreis aan. De eerste etappe voert naar Kyle of Lochalsh. De rit duurt eigenlijk drie uur, maar we maken er een dag van en nemen onderweg verschillende pauzes.
We zoeken de Falls of Measach op in de Corrieshalloch Gorge. De watervallen in Schotland zijn hoog, of diep, zo je wil, maar vaak dun. Vanaf een hangbrug heb je zicht op de Falls of Measach. Je stopt op een parking langs de A835. Vanaf de parkeerplaats steek je de weg over. Een pad naar rechts loopt naar een uitzichtpunt en het pad naar links gaat naar de hangbrug, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op deze smalle kloof en de waterval.
We vervolgen onze route langs de A835 en stuiten op een Schot in klederdracht met doedelzak. Verderop stoppen we aan de Guinard Bay. Het weer is prachtig en warm, maar het water is ijskoud. Guinard Bay heeft een zandstrandje met goudbruin water. Je kijkt tot op de bodem, waar platvisjes met dezelfde kleur zich verbergen door op hun buik muisstil op het zand te gaan liggen. Alle meren en rivieren in Schotland hebben die roestige kleur: roestbruin op de ondiepe plaatsen, bruinzwart op de diepere plaatsen.
Daarna wandelen we rond en gaan we aardbeien eten in de Inverewe Gardens. Dit zijn subtropische tuinen die in 1862 werden aangelegd. We vervolgen onze weg en kiezen de scenic route langs de westkust. Vanaf deze route hebben we een prachtig zicht op de eilanden aan de overkant, Rona en Raasay. De heuvels van deze eilanden liggen als blauwe transparanten over elkaar. De zee op de voorgrond glinstert als een zilveren tapijt bezaaid met diamanten. De scenic route gaat na een lange klim steil naar beneden tot in Lochcarron. We overnachten in Kyle of Lochalsh bij particulieren.
Op en rond het meer van het monster
Fort Augustus is de eindbestemming van deze dag, anderhalf uur rijden. Fort Augustus ligt aan het begin van het grootste en meest besproken meer van Schotland. Inverness ligt aan het andere uiteinde, waar het meer uitmondt in de zee. Inverness is niet zo gezellig, een iets groter en dus verkeersdrukker stadje.
Onderweg bezoeken we Eilean Donan Castle, het kasteeltje dat op veruit alle vakantiebrochures over Schotland afgebeeld staat. Ook Urquhart Castle, of toch de ruïne ervan aan de oever van Loch Ness, is een klassieker en laten we vandaag niet ongemoeid. We maken een autorit rond Loch Ness om de dag te vervolledigen. We bezoeken nog de Falls of Foyers en genieten het einde van de dag in Fort Augustus aan de kop van Loch Ness. We hebben geen monster ontmoet, maar als ’s avonds in de verte de mist opdoemt en geleidelijk aan het meer toedekt, begin je vanzelf van alles te zien. Ons bed staat vannacht in het Caledonian Hotel in Fort Augustus.
De volgende dag laten we de auto staan en kiezen we voor de wandelschoenen. Glen Affric is een vallei, die Afrikaans aandoet door de rode, zanderige bodem en de vreemde, broccoli-vormige bomen. We wandelen er de hele dag en nemen een duik in het ijskoude water van de River Affric. Vanaf de parkeerplaats kan je drie korte uitgestippelde wandelingen maken: River Affric, Coire Loch en Dog Falls. We slapen goed na zo’n prachtige dag.
Onze laatste dag aan het grootste meer van Schotland start met een boottochtje op Loch Ness. Daarna rijden we in 45 minuten van Fort Augustus naar Fort William, waar we de rest van de dag wat rondlummelen. Fort William is toeristisch, maar gezellig. We overnachten opnieuw bij particulieren in een oud, gerenoveerd schooltje.
De hoogste Britse berg staat in Schotland
Wie naar Fort William komt, doet dit doorgaans met de bedoeling de Ben Nevis te beklimmen. Dat is ook ons doel. Boven Fort William uit verheft zich de Hemelberg (Ben Nevis, 1343m), de hoogste berg van Groot-Britannië, die vrijwel altijd in de wolken gehuld is. Het is onze eerste dag minder schitterend weer. Op vier uur tijd bereiken we de top. De afdaling neemt twee uur in beslag. Het pad begint rechtover de jeugdherberg, Nevis Youth Hostel. Aanvankelijk moet je een aantal meter knieën heffen om de in de rotsen uitgehouwen trappen op te gaan. Geleidelijk aan gaat het pad over in gewoon stijgend, daarna een zigzag-traject tot je uiteindelijk rechtdoor de top opklautert over de losse keien.
We doorstaan allerlei weertypes tijdens deze tocht: zon in het dal, regen en wind halfweg, koude en mist op de top. Vanaf de top is er een spectaculair uitzicht op de Great Glen, op het verafgelegen Cuillins op het eiland Skye en heel soms op de kust van Ierland. Daar zien wij echter niets van, aangezien we vanaf een bepaalde hoogte opgeslokt worden door een dichte, donkergrijze wolk. Het pad is enkel herkenbaar door de hoopjes losse keien die op regelmatige afstand de route markeren. De klimmers onderhouden zelf deze mijlpalen, door er in het voobijgaan een steen bij te leggen. Wijk niet af van dit pad. Loop van hoopje tot hoopje. Door de dichte mist zie je niet welke kloof er een paar meter verderop op de nietsvermoedende eigenzinnige wandelaar ligt te wachten.
De berg wordt druk beklommen, je bent nooit alleen, maar de route is niet ongevaarlijk. Vóór vertrek laat je best je naam en geplande tijdstip van terugkomst achter bij de jeugdherberg of het politiebureau, waar je ook de weersverwachting te horen krijgt. Ga bij slecht weer niet verder. Neem ook bij warm weer een trui, eventueel een muts en zeker regenkledij mee. Laat je niet verrassen, want Schotland is daar goed in.
Slecht weer in Schotland
Miezerig weer vandaag. Een wandeling zit er niet in. We bezoeken Mystery World, een indoor attractie. Misschien leuk en spannend voor kinderen, met een goede Schotse legendenverteller, maar niet iets waarvoor je naar Schotland komt. Daarna doorkruisen we het woeste heidelandschap van Rannoch Moors met de auto en bezoeken we Kilchurn Castle, een sfeervolle, verlaten ruïne.
De volgende dag is het weer nog steeds regenachtig, maar toch al iets beter. We doen een moeraswandeling tussen en over de hellingen en riviertjes van Glencoe.
Daarna vertrekken we al richting York. Onze ferry naar Zeebrugge vaart slechts over twee dagen af, maar we willen de laatste dag van onze reis niet te ver van Hull verwijderd zijn. Als je de laatste dag nog een rit van zeven uur voor de boeg hebt, neem je een groot risico om de boot te missen. Zelfs op tijd vertrokken en goed getimed kan een simpele lekke band de stress ten top drijven. Vanaf York is het slechts een goed uur rijden. Dan kan je in de namiddag een ruime tijdsmarge nemen en in de voormiddag nog even ontspannen in een mooie omgeving.
Vlak vóór Carlisle overnachten we in Gretna Hall Hotel in Gretna Green, waar de smid tot 1940 clandestiene minderjarige huwelijken inzegende. De volgende dag vervolgen we onze rit naar York. De verkenning van de stadsmuren en de stemmige straatjes, de Shambles, gebeurt in de regen. We slapen bij particulieren.
Terug naar huis
Onze laatste dag in het Verenigd Koninkrijk beginnen we op het domein van Rievaulx Abbey en Terrace. Terwijl Schotland bezaaid ligt met ruïnes van kastelen en herdershuisjes, wordt Noord-Engeland gekenmerkt door zijn abdij-ruïnes. Na de middag zakken we af naar de boot in Hull. De volgende morgen zijn we terug op het vasteland. Onze mooie Schotlandreis is ten einde, maar de plannen voor een vervolg beginnen al te kiemen.
door An
0 reacties