“Hier kun je niet douchen. Wat drink je?”
Zo klonk het antwoord van de barman op mijn vraag waar de douches waren. Ik had er net mijn eerste dansles opzitten.
“Het is hier een danshuis, geen sportschool. Wat drink je?”
Ik bestelde een watertje en snelde naar de kleedkamer.
“Trek het je niet aan,” monterde mijn kersverse dansvriendin me op.
“We zitten hier allemaal een beetje te stinken,” lachte een andere hobbygenoot, “niemand heeft er last van. Gewoon, gezellig, een glaasje drinken en dan naar huis, de douche in en lekker slapen.”
Wisten zij veel dat het opdrogende zweet prikte op mijn droge huid. Voor mij was het helemaal niet zo gezellig om met dit jeukerige gevoel nog iets te blijven drinken na de dansles.
Het geheim van mijn droge huid onthuld
Na enkele weken op mijn tanden te hebben gebeten, ben ik er dan toch maar mee naar buiten gekomen. Per slot van rekening kende ik mijn nieuwe vriendinnen nu toch al een tijdje en kon ik het hen wel vertellen.
“Ik wil graag onmiddellijk naar huis,” biechtte ik hen op. Ik vertelde hen over het prikkerige en jeukerige gevoel op mijn billen, terwijl ik op een stoel zat. Over hoe ik om de haverklap mijn truitje van mijn rug wegtrok, omdat ik de stof niet op mijn huid kon verdragen. Dat ik liever zo snel mogelijk wilde douchen om het zout van mijn droge huid te spoelen. En dat ik het heel vervelend vond dat hier geen douches waren, omdat ik ook graag wou genieten van de après-dansles met mijn nieuwe vriendinnen.
De oplossingen voor een droge huid
Even bleef het stil, maar toen kwam een stroom van oplossingen voor het droge huid-probleem op gang.
“Ik had dat vroeger ook,” vertelde de ene, “maar nu smeer ik me vóór ik naar hier kom volledig in met bodylotion ABC en heb ik er helemaal geen last meer van.” Ze haalde een slanke, lekker geurende fles uit haar sporttas. Ik schreef het merk op een papiertje.
“Ik gebruik al jaren XYZ,” opperde een andere, “ik voel altijd aan als een perzik.”
Toen ik die avond huiswaarts keerde, had ik een boodschappenlijst van lotions en middeltjes op zak, die me allemaal zouden verlossen van mijn trekkerige, droge huid. Ik smeerde en balsemde dat het een lieve lust was. Het gevolg na een aantal weken: nog steeds een prikkende huid en een allergische reactie erbovenop, want een van die smeerseltjes had mijn afweersysteem in de alarmfase gejaagd.
Dokter, ik heb een droge huid
Daar zat ik dan, bij de dokter, met een voorschrift voor een cortisonezalf in de hand en het advies om niet te krabben. De cortisone zou de allergische reactie snel tot bedaren brengen. Dan moest ik het zo vlug mogelijk afbouwen, want cortisone is niet goed voor je.
“Maar hoe ben je eigenlijk aan dat eczeem geraakt?”
Ik vertelde over de bodylotions en pommades die ik uitgetest had om van mijn droge huid af te geraken. Ik sprak over het onaangename gevoel en dat het echt wel een probleem was.
“Dan kan ik jou maar een ding aanraden,” zei de huisarts, “gooi al je zepen en wasgels weg en gebruik alleen nog Eucerin met de blauwe dop.”
De huisarts schreef het op een briefje: Eucerin 5% urea waslotion.
“Met de blauwe dop,” voegde ze er nog aan toe.
Geen droge huid meer
Dankzij de cortisonezalf is de eczeem-opstoot gaan liggen. Ik was blij dat ik er vanaf was, zowel van het eczeem als van de cortisone. Samen met de cortisonezalf had ik ook meteen mijn eerste fles Eucerin met de blauwe dop gekocht. Pluim op de hoed van mijn huisarts! We zijn inmiddels alweer een paar weken verder en ik zit gezellig stinkend met mijn nieuwe vriendinnen een glas te drinken na de dansles. Die douche kan wachten tot ik thuis ben. Ik heb geen last meer van jeuk of branderigheid. En als ik thuis kom, staat hij voor mij klaar: het flesje met de blauwe dop.
door An
0 reacties