In het eerste deel van ons reisverslag kon je lezen hoe we met een gezelschap van tien mensen een tweedaagse citytrip hebben ondernomen in het Belgische Mechelen. In het tweede deel volgden we de stroom van de Dijle. Als je wil weten hoe we uiteindelijk in het bier belanden, blijf dan nog even verder lezen.
Kerken, abdijen en alweer blote billen
Met frisse moed staan we op zondagmorgen weer aan de deur van ons hotel op de Veemarkt. De bierliefhebber van ons gezelschap heeft een rondleiding gereserveerd in Brouwerij Het Anker. Hier wordt op ambachtelijke wijze het Mechelse Carolusbier gebrouwen. Maar voor we aan de drank toe zijn, moeten we er nog naartoe lopen. En dat doen we met een grillig boogje.
We vertrekken richting Biest en slaan de tweede straat rechts in, de Frederik de Merodestraat. Op nummer 65 betreden we de binnenplaats van het Hof van Busleyden. Dit renaissance stadspaleis herbergt vandaag een museum over de Bourgondische geschiedenis. Wij hebben geen tijd om het te bezoeken, want het bier wacht, dus keren we terug en gaan we verder langs de Sint-Jansstraat. Daar vinden we de Sint-Janskerk, een barokke kerk met bijzondere kunstschatten. In het altaar prijkt de beroemde barokke triptiek van Pieter Paul Rubens. Het middenpaneel is ‘De aanbidding der wijzen’. Een mechanisme achter de zijpanelen draait de schilderijen om, zodat alle taferelen zichtbaar zijn. Al dit moois is gratis te bezichtigen, maar de kerk is in de voormiddag gesloten. We zijn alweer te vroeg.
Dan duiken we maar het Klapgat in, een smalle gang vlakbij de kerk. Het steegje kreeg zijn naam omdat eertijds de kerkgangers na de mis in dit gangetje stonden bij te praten, of in het Mechels: stonden te klappen. Eenmaal het Klapgat door, gaan we even naar links op de Goswin de Stassartstraat om naar het Groen Waterke te kijken. Dit vlietje is een idyllisch plekje in Mechelen en dankt zijn naam aan het eendenkroos dat op het wateroppervlak drijft. Het is trouwens een overblijfsel van de Melaan. Je bent hier ook vlak bij de Refugie van de abdij van Sint-Truiden en de Refugie van de abdij van Tongerlo. Aan de zijgevel van de gebouwen aan het water hingen vroeger gemetselde platformpjes. Ze deden dienst als de toiletten voor de nonnetjes. Ze werden ‘heimelijkheden’ genoemd. Op een dag deed moeder-overste haar beklag bij het stadsbestuur. Er moest maar eens opgetreden worden tegen de jongeren die in bootjes onder haar heimelijkheden door voeren en met kluitpijpen op de billen van de nonnetjes schoten. Haar klacht werd ernstig genomen en sindsdien geen bootjes meer op het Groen Waterke.
We keren terug op onze stappen en slaan de eerste straat links in, de Schoutetstraat. Op je linkerkant loop je voorbij de Refugie van de abdij van Sint-Truiden. De abten van abdijen en kloosters lieten in de steden refuges of toevluchtsoorden optrekken. Daar verbleven ze als ze in de stad of op doorreis waren. Tijdens oorlogen boden de refuges ook bescherming. De Refugie van de Abdij van Sint-Truiden is in de zestiende eeuw opgericht door de benedictijnenabdij van Sint-Truiden. Vandaag is het gebouw een deel van het aartsbisschoppelijk paleis. De gebouwen zijn verbonden met een overdekte brug.
Oude gebouwen, nieuwe bestemmingen
Vraag je je af wat dat mooie gebouw met omheinde binnenkoer aan de rechterkant is? Het is het voormalig hof van Schout Willem de Clerck. In 1588 stond hij zijn gronden af aan de kloosterlingen van Bethanië, wier klooster vernield was. Na de Franse revolutie kocht een zekere Scheppers het gebouw op en bracht er een brouwerij in onder, De Posthoorn. Nu is het een interieurbedrijf.
Ondertussen verbergt een lange blinde muur op je linkerkant de Stiltetuin van het Aartsbisschoppelijk Paleis. Via een deurtje stap je er gewoon binnen. Daarna loop je voorbij de Refugie van de Abdij van Tongerlo. Deze stamt uit de vijftiende eeuw. Vandaag huisvest dit gebouw de Koninklijke Manufactuur De Wit, een wereldbefaamd weef- en renovatieatelier van wandtapijten. Rondleidingen kunnen aangevraagd worden.
De Schoutetstraat komt uit op de Kanunnik de Deckerstraat. We gaan naar links en duiken via de tweede straat rechts het Klein Begijnhof in. Het Klein Begijnhof dateert uit de dertiende eeuw. Op de linkerhoek staat de Maria Magdalenakapel. We gaan direct rechts het booggewelf onder van huisnummer 2/4. Via de eerste straat links ontdekken we de Tuin van Oh. Bij het buitenkomen uit de Tuin van Oh gaan we rechtdoor en zo komen we terug aan een booggewelf dat ons op de straat, Klein Begijnhof, brengt. We slaan rechtsaf en nemen vervolgens de eerste links naar de Sint-Katelijnekerk. Deze gotische kerk werd gebouwd in de veertiende eeuw. Het is een arme-mensenkerk met een sobere inrichting.
Mechelen en haar brouwerij
Aan de voorkant van de kerk volgen we verder de Sint-Katelijnestraat naar rechts. De tweede straat links is de Cellebroedersstraat. De eerste straat rechts is de Acht-Zalighedenstraat. Hier zitten we al in het Groot Begijnhof. De Acht-Zalighedenstraat maakt een bocht naar links. Daarna slaan we links af in de Twaalf-Apostelenstraat. Vervolgens de eerste rechts = Krommestraat – op het einde rechtsaf = Nonnenstraat – op het einde linksaf = Guido Gezellestraat. We staan aan Brouwerij Het Anker.
Het Anker bestaat sinds 1471 en is een van de oudste brouwerijen van België. Ze is wereldwijd bekend door het Gouden Carolusbier. De drie koperen ketels in de brouwzaal dateren van net na de Tweede Wereldoorlog. In Brouwerij Het Anker kun je verschillende rondleidingen en degustaties reserveren, ook als individuele bezoeker. Je kunt er gewoon iets drinken, lekker eten in het restaurant en zelfs overnachten in de B&B.
We ronden onze dag en onze citytrip Mechelen af in de brouwerij aan de Guido Gezellestraat. Als we de laatste Carolus gedegusteerd hebben, slenteren we met lichte tegenzin terug naar Parking Zandpoortvest.
door An
0 reacties